σκιερός

-ή, -ό / σκιερός, -ά, -όν, ΝΑ, και σκιαρός, -ή, -ό, Ν

1. αυτός που παρέχει ή έχει σκιά (α. «στα σκιερά τα λαγκάδια...», Ζερβ.

β. «ὄρος σκιερόν», Αριστοφ.)

2. αυτός που βρίσκεται στη σκιά (α. «σκιερή τοποθεσία» β. «ἀπὸ σκιαρᾱν παγᾱν», Πίνδ.)

3. σκοτεινόχρωμος, σκούρος

νεοελλ.

1. αδιαφανής

2. φρ. (αστρον.-φυσ.) α) «σκιερό σώμα» — κάθε ετερόφωτο σώμα που, όταν φωτίζεται, σχηματίζει, σε διεύθυνση αντίθετη από εκείνην τής φωτεινής πηγής, σκιά

β) «σκιερός κώνος» — η σκιά που δημιουργείται από ένα ετερόφωτο σκιερό σώμα, όπως είναι οι πλανήτες και οι δορυφόροι, αλλ. κώνος σκιάς

μσν.-αρχ.

(για οφθαλμό) τυφλός

αρχ.

αμυδρός («σκιερὸς ἀστήρ», Βέττ. Βάλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < σκιά + κατάλ. -ερός / -αρός (πρβλ. θαλ-ερός)].